the mirror in strangers’ hands

what happens when..

There! Hold a mirror before your face. If you glance, you may not even realize. It’s you you’re seeing. You pass by your reflection. As if it were a blank wall. ’cause, as time went by, you became reluctant to look at YOU. At first, you somehow forgot. Pushed troubles, questions, dilemmas aside. Found interest in others, their lives, their problems. Selflessness? Not exactly. Focused on trying to help. Found a meaning into trying to heal. Others. Feel their needs, share their desires. Intriguing. Fulfilling. Curiously free of sentimental charge.

‘Pity the nation’

― Kahlil Gibran, The Garden of The Prophet

“[..] Pity the nation that wears a cloth it does not weave and eats a bread it does not harvest.

Pity the nation that acclaims the bully as hero, and that deems the glittering conqueror bountiful.

Pity a nation that despises a passion in its dream, yet submits in its awakening.

Pity the nation that raises not its voice save when it walks in a funeral,
boasts not except among its ruins, and will rebel not save when its neck is laid
between the sword and the block.

Pity the nation whose statesman is a fox, whose philosopher is a juggler,
and whose art is the art of patching and mimicking

Pity the nation that welcomes its new ruler with trumpeting, and farewells him with hooting,
only to welcome another with trumpeting again.

Pity the nation whose sages are dumb with years and whose strongmen are yet in the cradle.

Pity the nation divided into fragments, each fragment deeming itself a nation. [..]“

160206

Το δυσκολότερο πράγμα που έχεις να πετύχεις στις ανθρώπινες σχέσεις είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου. Να τον καταλάβεις, να τον αμφισβητήσεις, να τον πονέσεις, να τον αντικρούσεις, να τον ενθαρρύνεις και τελικά να τον αγαπήσεις.

 

Δύσκολο πράγμα να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου, αν δεν τον έχεις αποδεχτεί πρώτα. Κι αυτοί τον έχουν αποδεχτεί, αφού πρώτα τον έχουν ακούσει και τον έχουν στριμώξει κάποιες φορές. Γνωρίζουν πως αν οι ίδιοι δεν περνούν όμορφα με τον εαυτό τους, είναι ακατόρθωτο να περνούν καλά οι άλλοι μαζί τους.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αισθάνεται κανείς άνετα μέσα στο ίδιο του το σώμα, να σέβεται τις ανάγκες του και να κάνει ό,τι χρειαστεί για να τις ικανοποιήσει. Είναι ιδιαίτερα δημιουργικό να κάνεις κάτι μόνος.

Μπορείς να σκεφτείς όσα δεν είχες το χρόνο ή την ευκαιρία να σκεφτείς, να λύσεις προβληματισμούς, να ονειρευτείς, να επεξεργαστείς ερεθίσματα που δε θα δεχόσουν αν κάποιος άλλος σου αποσπούσε την προσοχή, να χαλαρώσεις, να ανασυγκροτηθείς, να νιώσεις ελεύθερος, να παρατηρήσεις το σύστημα των ανθρώπων γύρω σου και να μάθεις πως οι άνθρωποι όσο περισσότεροι είναι, μπορεί να επικοινωνούν λιγότερο απ’ όσο εσύ μόνος.

Μαρία Παναγιώτου για το pillowfights.gr

Way to look at THINGS

It’s a good thing to be able to take up your money in your hand and to think no more of it when it slips away from you than you would of a trout that would slip back into the stream

lady gregory

#15924

You lose. My temper.

Y croyez-vous ¿

Je dis au moine : “Y croyez-vous ?”
Il murmura : “Je ne sais pas.”

If you wonna change the world..

“IF you wonna change the world, you can’t sleep through the process”

to embrace the darkness within

“without the darkness how would we recognize the light. Do not fear your negative thoughts, they are part of you [..] To pretend it does not exist is to create an opportunity for it to escape.” Tuvok, Voyager, S2 E10

Η αγάπη δεν χτίζεται με “αν” αλλά με “τώρα”

Θα σε πλησιάσω, να ανακαλύψω εσένα, μα πάλι κάτι θα αφήσω, για να ξαναέρθω. Έτσι θέλω, να έρχομαι και να φεύγω, στα εύκολα και τα δύσκολα, επιθυμία να είμαι.

http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG4510

της ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑΣ ΠΕΡΤΕΝΤΖΗ, 21.06.2013

ran αλλά από αυτό του Κουροσάβα

από τα ξημερώματα ανησυχία. μια ζέστη αποπνικτική. ή.. όχι; τώρα κρυάδες. πάντως κάτι βράζει. ή θα έπρεπε. ή…  &loop.

παραιτείσαι. ανόρεχτα σηκώνεσαι. ανάβεις τσιγάρο. αφηρημένα κάνεις κινήσεις να βρεις τη φαγουρα στο “δέρμα” σου.

ανοίγεις ερτ. ένα μίζερο αίσθημα κορταρει. στον σκάι ο άρης μαίνεται για τη δική του αλήθεια.

γυριζει το πόμολο σα να ήταν η 1η του φορά. ψυχή & σκέψη πλημμυρίζουν σα να μπάσανε φως απότομα από τα μάτια. a wonderful leak.

τα “συννεφα” σκόρπισαν. γλυκιά ηρεμία της πρωινης ησυχίας.  το χαμόγελό σου που ΣΕ γεμίζει. κι ένα αταχτο καρδιοχτυπι. δεν κολλάει. από πού ήρθες εσύ; κι έπειτα η σκέψη. με αξιολογώ. προτιμω να με παρατηρώ για να με.νιώθω. καλοσήρθες καρδιοχτύπι! & διαβάζω νέα στα media. &αφαιρούμαι, το χαμόγελο εξω σιγοσβήνει. Εσωτερικά όμως. Η ομορφιά του “θέλω”.

χτύπησε το τηλ. “Πού είσαι..;” τελικά -γλουπ!- δούλευα πρωί. “ελα. σορυ. ερχομαι.”.

ξενέρωσα! ωπ, όχι προς τα κει. σκέφτομαι ένα μακρόσυρτο “run forrest, run” & δε συγκρατώ πια τα γέλια.

ένα βλέμμα δεξια-αριστερα, σκανδαλιάρικο. ξέρεις όμως, δεν είναι κανείς άλλος εκει. αχ και να’ταν το ΡΑΝ του Κουροσάβα! “μόνο λόγια” λέει μια φωνή μεσα μου & την κλωτσάω. ας μη με λογοκρίνω πια, αλλάζω ό,τι και όποτε νιώσω.

To thine own self be true…..(Shakespeare’s Hamlet)

It  just occurred to me, the thought that triggered the memory to call this quote.. If I were to offer a gift as a token of my warmest feelings, could I do it if the object weren’t mine? the analogy might strike as curious but how can you be in a couple if you are not yet you, the YOU that you feel, want, need to be. The need to be a complete whole before meaning “to be part of..”. Heading to bed now, wondering no more. I’m not weird cause I’m happy today. It ‘s dreaming of tomorrow that sticks the stupid smile on my face. Yeap, it’s tomorrow combined with knowing that yesterday is free of regrets, full of uniquely amazing feelings. Not strange, not crazy, authentically me. ZZZzzz…

Touch

“For the two of us, home isn’t a place. It is a person. And we are finally home.”
― Stephanie Perkins, Anna and the French Kiss

Τι κερδίσαμε – τι χάσαμε – τι επιδιώκουν – τι πρέπει να κάνουμε

//ΠαραλληλοΓράφος//

Του Ξέσβουρου

Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει ραγδαία: γίνεται πιο ενδιαφέρον, πιο αμφίσημο, και πιο δύσκολο να το ερμηνεύσεις και να το αντιπαλέψεις.

Τι κερδίσαμε (– τι έχασαν):

–         Ένα μεγάλο κίνημα κοινωνικής αριστεράς από τη βάση που ενδεχομένως θα κινητοποιούσε διαδικασίες σύγκλισης την κορυφή των αριστερών εκπροσωπήσεων. Λίγο ακόμη θέλαμε..

–         Την προσωρινή ή σχεδόν τελική λήξη της αποχαύνωσης, της παραίτησης, της ηττοπάθειας. Το ψυχολογικό αντανακλαστικό αντιστρέφεται.

–         Μια νικηφόρα απάντηση της κοινωνίας στις προκλήσεις.

–         Την ανάδειξη του πολιτισμού, της μνήμης, της ανθρωπιάς ως συνεκτικό στοιχείο της κοινωνικής αριστεράς, το οποίο υπερβαίνει κομματικούς διαχωρισμούς. Όχι μόνο στα λόγια, στην πράξη. Την ανάδειξη των κοινών μας αναφορών μας ως συνεκτικών στοιχείων στο σήμερα και όχι απλά ως αναμνηστικά μιας άλλης εποχής. Μπορούμε πλέον να συζητήσουμε μεταξύ μας. Να βρισκόμαστε πλάι πλάι στον ίδιο χώρο. Να φωνάζουμε τα ίδια συνθήματα. Να χαμογελάμε χωρίς δισταγμό και μέσα στην ψυχή μας ν’ αγκαλιαζόμαστε.

View original post 1,045 more words

! (απλά)

Άνοιξη του ’04. Πανεπιστήμιο Κρήτης, Κτίρια Κνωσού. Σούρουπο. Σε ένα από τα γραφεία του 1ου δύο ως στιγμής ασύμβατοι άνθρωποι σε φαινομενική ηρεμία, υπόκεινται σε δημιουργικό βρασμό, ηδονίζονται μυστικά ξεσκεπάζοντας ένα ψίγμα της μαγείας της Άλγεβρας!

Η κιμωλία κινείται σαν αυτόνομα πάνω στον πίνακα, μιλάει εκείνη για αυτόν τον υπέροχο κόσμο και απλά τα χείλη μου κινούνται. Ένα αχνό χαμόγελο κρύβεται σταθερά κάτω από ένα μουστάκι, λίγο πιο πάνω ένα ζευγάρι μάτια λάμπουν σαν από πυρετό. Και ξαφνικά.. ο μέντοράς μου είναι στα μάτια μου ένα μικροκαμωμένο ανθρωπάκι – μα και πριν έτσι ήταν?- που χοροπηδάει μανιασμένο και τσιρίζει “ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙΙΙΙ!”

Είδα τον αλγεβρόκοσμό μου να γκρεμίζεται σε χιλιάδες κρυστάλινα κομμάτια. Προσγειώθηκα στο ψυχρό σχεδόν γυμνό γραφείο του προκάτ κτιρίου. Με τρόμο αρχικά. Με μάτια ξέχειλα από ειλικρινή απορία. Με ένα μυαλό θολό από την ψυχρολουσία και τελικά διχασμένη ανάμεσα στη βαθια απογοήτευση και στην κορυφώμενη διάθεση να σκάσω στα γέλια… επικέντρωσα να αφήσω τους ήχους να φτάσουν στα αυτιά και να ξεχωρίσω λέξεις ανάμεσα στις τσιρίδες. Δειλά ξεστόμησα “μα τι είπα……;”.

– Είπες εκατό χιλιάδες φορές “ΑΠΛΑ”. Ε όχι κυρία μου, δεν είναι “απλά”.

August 06, 2012 @ 21:38

wings of desire

…but no one has thus succeeded.. Paraphrasing Homer: “What is wrong with happiness that its inspiration doesn’t endure.. and that its story is hardly told?”

April 22, 2011 @ 20:47

CNN – A tenuous truce holds in Syria

A tenuous truce holds in Syria http://edition.cnn.com/2012/04/12/world/meast/syria-unrest/index.html?iphoneemail

[sent from iphone]